CAROLI DRUMMOND DE ANDRADE Carmina
(Latine reddita; trad. latine de SILVA BÉLKIOR)
I. Vidui Canticum
In cor meum corruit nox,
maestus factus sum invitus.
Umbra quaedam venit lente,
venit lente, me amplexavit.
Erat umbra dulcis meae
tot defunctae abhinc annos.
Me amplexavit tanto amore,
me constrinxit aestu tanto,
me osculavit, fuit solatium.
Postea risit leniter,
valedixit cernua
et exivit. Ostium clausit.
Gressus sensi in scalis deorsus.
Post, nil prorsus...
actum est.
II. Media in via
Media in via erat lapis
erat lapis media in via
erat lapis
media in via erat lapis.
No ero umquam immemor illius eventûs
meis in retinis tam lassis perviventis.
No ero umquam immemor quod media in via
erat lapis
erat lapis media in via
media in via erat lapis.
III. Bacchatio in palude
Cohors bufonum infrenorum
coaxat coaxat coaxat.
Palus strepit ut duntaxat
Praelium. Fremunt quot bufones.
Luna apparuit perrotunda
paludemque claruit totam.
Usque ad lunam crescit chorus
bufonorum infrenatorum.
Cohors bufonum quotquot Minas
coaxat humili in palude.
Dies festus in palude perbacchatur hodie!
IV. Sub luna cantitatio
Tibicines, sambucinae lente viam gradiuntur
viculi umbris tenebratam quae e monte deruunt
atque iocos patrant mille.
Nullus est sclopetus qui impediat:
dulce melos penetralia invadit
spargens rosas in cubile virginis.
V. Bis gemina chorea
Iohannes ardebat Theresiam quae ardebat Raymundum
qui ardebat Mariam quae ardebat Ioachim qui ardebat Lilim
quae ardebat neminem.
Iochannes ad Status Foederatos fecit iter, Theresia ad claustrum,
Raymundus fatali obiit casu, Maria sine viro vitam vixit virgo,
Ioachim propria se interfecit manu atque Lilim sibi iunxit J. Pinto
Fernandes
qui fabellam non ingressus fuerat.
VI. Cantiuncula (Cantiguinha)
Maria in rebus lusoriis
Maria in fictis historiis
Maria nubs vaporis
Maria gratia floris
Maria mel mel oris
Maria mare amoris
erat quondam erat die
Maria
VII. Contubernium in Minas Gerais
Hispana saltatrix e Montibus Claris
in cellula mixta saltat et saltitat.
Oculi centum fusci nudant eius corpus
pingue morsibusque saucium culicum.
Stigma est sclopeti femore eius dextro,
male ridens aureum dentem exhibet,
sed est pulchra, pulchra, pinguis atque gaudens.
Flavas nates quomodo permotitat!
Centum brasiliensium oculi insequuntur
saltitantes dulce et molliter mamillas...
VIII. Destructio
Adamantes crude amant semetipsos
sese mutuo et tanto amando nunquam vident.
Sese in altero basiat quisquis iterum.
Quinam suntne bini amantes? Hostes bini.
Adamantes depravati pueruli
ludo quo vicissim ardent: neque capiunt
quantum se consertis destruant brachiis
nec quod quidquam mundi erat evanescat.
Nihil. Nemo. Quidnam amor? Vana species
quae per ipsos ultra pergit, instar anguis
formam suam imprimentis semitae.
Semel morsi manent ipsi morsi in aevum.
Esse desinunt, sed intus quod fuit olim
durat diu diu dolens in aeternum.
IX. Beata
Naso orbata, et miracula patrabat.
Escas portabamus eleemosynas
omnia ad fores linquebamus
mirabamur
stupefacti.
Curnam horridus est Deus et in amando?
I. POSTRIDIE NONAS IANVARII
Pueri omnes dormitunt contendunt
sito hac nocte, corde insultante;
dicuntur ipsis in urbem venire
Magi orientis.
in prominente.
fugiant illi. -
corda se fundunt.
nunquam videbis.
II. PVERI VAGANTES
maledicendo.
fumus tabaci.
simul ac rident.
infelix spectrum!
passeris, floris.
Linguam Latinam et Graecam in Lycaeis et Collegiis variis iuventutem docuit.
In praesenti, suos labores in cinemate quodam urbis Barcinonis (Hispania)
exercet, et, mente in iuventute et amicis Camenae Latinae fixa, <Novellam>
quandam de vita hodierna Latine scribendam parat.
Nonne recordas? O tempora illa!
Sciunt infantes Magos Orientales
equis et cibum, aquam inventuros
Nonne recordas? O tempora illa!
- Frater, num dormis? - Tace, mea soror;
ne veniant reges, somno experrectis,
Nonne recordas? O tempora illa!
O dies magna post noctem cum stellis!
Modo in aulis, modo sint in casis,
Sane recordas; o tempora grata!
Videsne tuos filios gaudentes?
Hôc maius gaudium per orbem terrarum
Pueri quinque in viarum ora;
pueri vagi ibi consedentes,
ludere chartis, chartis lusorum,
Fulgent, enitent inter crassaturas
oculi illi; parum nunc connixi,
vexet cum eos convoluti fumus,
Sic ita vagi pueri agitant
gaudium nimis, nullos honorantes,
neque parentes, omnia et sacra
O triste spectrum magnûm civitatum!
Ubi humani pugnant, caeco igni
valde soluto, pueris desertis;
Quae ita crescis, o infantia tristis!
Ambiens aura putrida praecingit.
Nefas! quod habes idem ius supremum
LOPEZ-SOTO, VINCENTIVS: natus anno 1906 in Hispania, in urbe Pacis Augustae
(Badajoz); operam disciplinae humanitatis et philosophiae in Collegio Serafico
Sanctae Teresiae a Iesu, O.C.D. dedit.